teu-1, teud-, teug-, teuk-, teup- — teu 1, teud , teug , teuk , teup See also: see above S. 1032 ff. under (s)teu … Proto-Indo-European etymological dictionary
Dieb — Klauer (umgangssprachlich) * * * Dieb [di:p], der; [e]s, e, Die|bin [ di:bɪn], die; , nen: Person, die stiehlt: einen Dieb auf frischer Tat ertappen; sie ist im Kaufhaus als Diebin erwischt worden. Syn.: ↑ Langfinger (ugs.), ↑ Räuber, ↑ Räuberin … Universal-Lexikon
Ducht — Dụcht 〈f. 20〉 1. Sitz u. Ruderbank in Ruder u. Segelbooten 2. Holz zum Stützen des Mastes [<mnddt. ducht <germ.*þufton „Ruderbank“, urspr. „Bank, auf der gehockt wird“; zu idg. *teup „sich niederkauern, hocken“; verwandt mit Dieb] * * *… … Universal-Lexikon
Stubben — Stụb|ben 〈m. 4; nddt.〉 oV Stubbe 1. Baumstumpf 2. = Stockholz [nddt., schwed., norw., dän., „Baumstumpf“, engl. stub, anord. stubbi <germ. *stubban „das stehen gebliebene Stammende eines gefällten Baumes“; zu idg. *(s)teup „stoßen“] * * *… … Universal-Lexikon
στύπος — (I) το, ΝΑ, και τ. γεν. ους και ασυναίρ. τ. εος, Α νεοελλ. 1. ευθυτενής κορμός δέντρου, που μοιάζει ως προς το σχήμα με στύλο ο οποίος έχει στην κορυφή του έναν μόνο θύσανο βλαστών, όπως ο κορμός τού φοίνικα ή δενδρόμορφων ειδών φτέρης 2. ναυτ.… … Dictionary of Greek
τύμπανο — (Μουσ.). Κρουστό μουσικό όργανο με καθορισμένο ήχο. Αποτελείται από ένα μεγάλο μετάλλινο ημισφαίριο, πάνω στο οποίο είναι τεντωμένη μια μεμβράνη. Ανάλογα με το τέντωμα της μεμβράνης διαμέσου κοχλιών ή ποδοπλήκτρων, ρυθμίζεται και το ύψος του ήχου … Dictionary of Greek
τύπτω — ΝΜΑ (λόγιοςτ.) χτυπώ κάποιον ή κάτι νεοελλ. μτφ. ελέγχω, επιτιμώ («μέ τύπτει η συνείδησή μου» νιώθω μεταμέλεια για κάτι επιλήψιμο που έκανα) αρχ. 1. προξενώ πληγές με χτύπημα ράβδου 2. (στον Όμ.) πλήττω με πολεμικά όπλα («ξίφος ὀξύ, τῷ ὃ γε… … Dictionary of Greek
Dieb — Sm std. (8. Jh.), mhd. diep, ahd. diob, thiob, as. thiob Stammwort. Aus g. * þeuba m. Dieb , auch in gt. þiufs, anord. þjófr, ae. þēof, afr. thiāf. Herkunft unklar. Dieb bezeichnet im Germanischen denjenigen, der einem anderen etwas wegnimmt… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
thief — (n.) O.E. þeof, from P.Gmc. *theubaz (Cf. O.Fris. thiaf, O.S. thiof, M.Du. dief, O.H.G. diob, Ger. dieb, O.N. þiofr, Goth. þiufs), probably from PIE *teup (Cf. Lith. tupeti to crouch down ) … Etymology dictionary
Dieb — Dieb: Die Herkunft des gemeingerm. Wortes mhd. diep, diup, ahd. diob, thiob, got. Þiubs, engl. thief, schwed. tjuv ist nicht sicher geklärt. Vielleicht gehört es im Sinne von »Sichniederkauernder« zu der idg. Wurzel *teup »sich niederkauern, sich … Das Herkunftswörterbuch